martes, 14 de febrero de 2012

UN POEMA INÉDITO DE DANIEL PIÑÓN



DE LATEXOS E ASFALTO

Ti fasme ser un átomo na tolemia do amor,
unha folla no inverno ardendo no ceo.
Somos os dous acordes que precisa o mundo,
o terceiro mosqueteiro,a cuarta lúa,
o quinto beatle,a sexta nota,
a séptima civilización.a oitava maravilla,
o noveno arte,
a décima praga por riba das sabas e o latex,
alí onde os poetas perdemos os soños
tentando fuxir do pesadelo,
cos beizos fecundados pasamos a metadona
da miña boca á túa
afirmando este amor, escribindo cartas de carraxe
a ese futuro no que cecais xamáis podamos
pirogravar os nosos bicos.


DE LATIDOS Y ASFALTO

Tú me haces ser un átomo en la locura del amor,
una hoja en el invierno ardiendo en el cielo.
Somos los dos acordes que precisa el mundo,
el tercer mosquetero,la cuarta luna,
el quinto beatle,la sexta nota,
la séptima civilización, la octava maravilla,
el noveno arte,
la décima plaga por encima de las sábanas y el latex,
allí donde los poetas perdemos los sueños
intentando huir de la pesadilla,
con los labios fecundados pasamos la metadona
de mi boca a la tuya
afirmando este amor, escribiendo cartas de odio
a ese futuro en el que quizás jamás podamos
pirograbar nuestros besos.

No hay comentarios: